Dragon Age II - NPC
Podczas waszej rozgrywki możecie natrafić zarówno na przyjaciół jak i wrogów. Oto najważniejsi z nich:
Alistair
Alistaira Theirina koronowano na władcę Fereldenu po zakończeniu Piątej Plagi, zaś jego królową została Bohaterka Fereldenu. Oboje są Szarymi Strażnikami i cieszą się w swej ojczyźnie wielką popularnością, choć są też tacy, wedle których w żyłach Alistaira nie płynie krew Theirinów, a twierdzenie, jakoby był nieślubnym synem króla, to kłamstwo, mające umożliwić odsunięcie od władzy królowej Anory. Rządy pary królewskiej napotykają na wiele kłopotów, których źródeł szukać należy zarówno w granicach kraju, jak i poza nim, w leżącym po sąsiedzku Orlais. Plaga znacząco osłabiła królestwo i wielu wierzy, że nieunikniony jest powrót rywalizacji pomiędzy Fereldenem i Orlezjanami.
Bartrand Tethras
"W tej chwili połowa Kirkwall chce mnie mieć za najlepszego przyjaciela."
Historia szlacheckiego rodu Tethras ma swe korzenie u początków Orzammaru. Wspomnienia głoszą, że członkowie rodu Tethras trzykrotnie obejmowali stanowisko zarządcy Kongresu. Zajmowali także stanowiska w Skulptorium Wspomnień oraz Skulptorium Golemów. Do czasu.
W drugim roku rządów króla Endrina Aeducana Kongres uznał lorda Andvara Tethrasa winnym świadomego wpływania na wyniki Prób, mającego zapewnić zwycięstwo zawodnikom popieranym przez ród Tethras. Za tę zniewagę względem Przodków lord Andvar Tethras oraz cały jego ród wygnani zostali na powierzchnię. Andvar zmarł ledwie pięć lat później, pozostawiając żonę, lady Ilzę, oraz dwóch synów, dziesięcioletniego Bartranda i dwuletniego Varrika.
Wygnanie, życie na powierzchni oraz utrata męża mocno dały się lady Ilzie we znaki. Zaczęła pić, na barkach młodego Bartranda pozostawiając to, co ostało się z rodu Tethras.
Nim Bartrand ukończył lat piętnaście, udało mu się podwoić rodzinny majątek. Niesława, jaką okryty był ród Tethras, uczyniła go jeszcze bardziej ambitnym, a poważane niegdyś nazwisko okazało się przepustką do "kalnas", elity krasnoludzkiej Gildii Kupców, którą Bartrand, niczym wprawny członek orzammarskiego Kongresu, wykorzystuje do zawierania sojuszy i organizowania nowych przedsięwzięć.
W momencie śmierci lady Ilzy, Tethrasowie byli już jednym z najbardziej wpływowych rodów w Gildii, lecz Bartranda bogactwo i władza nie były w stanie zaspokoić. Zaczął budować sojusze z najbardziej majętnymi spośród dominujących rodów, zajął się bankowością i zainwestował w kompanie najemników. Członkowie Gildii powiadają cichcem, że Bartranda mogłaby usatysfakcjonować tylko rekonstrukcja orzammarskiej posiadłości rodu Tethras, wzniesiona w Kirkwall, włącznie z przepływającymi poniżej rzekami płynnej lawy.
Cullen Kapitan Templariuszy
Kapitan Cullen był jednym z nielicznych templariuszy, którzy przetrwali incydent w Kręgu Maginów w Fereldenie. Opętany mag krwi Uldred przejął kontrolę nad wieżą, wypełniając ją przywołanymi przez siebie demonami i plugawcami. Cullen został uwięziony i poddany torturom; zmuszono go, by patrzył na rzeź pozostałych templariuszy. Doświadczenie to wstrząsnęło nim do głębi i zaszczepiło w nim przekonanie, że nawet templariusze nie rozumieją, co grozi niewinnym ze strony magów. Gdy Cullen wrócił do swych obowiązków, stało się jasne, że jest w stanie zrobić wszystko w imię prawa zakonnego. Jego fanatyzm zaniepokoił komtura Gregora, który uznał, że nie jest mądrze dawać Cullenowi władzę nad tymi samymi magami i czarodziejkami, których winił za swoje udręki.
Gregor wysłał Cullena do Kirkwall, by służył pod rozkazami komtur Meredith. Jak się okazało, ich opinie o magach były bardzo podobne. Spośród jej podkomendnych tylko Cullen widział przerażające skutki ogromnej mocy magów na własne oczy, dzięki czemu Meredith uznała, że będzie umiał wpłynąć na poglądy swoich towarzyszy. Cullen awansował szybko, osiągając w końcu rangę kapitana i zastępcy Meredith.
Bohater/Bohaterka Fereldenu
Bohaterka Fereldenu należała do szacownego orzammarskiego rodu Aeducanów i była drugim dzieckiem króla Endrina. Z powodu oskarżenia o bratobójstwo została wygnana na Głębokie Ścieżki. Tam spotkała Duncana, komendanta Szarych Strażników, który zwerbował ją do swego zakonu.
Bohaterka Fereldenu urodziła się wśród bezkastowców w dzielnicy biedoty Orzammaru. Podczas uroczystych Prób podszyła się pod mężczyznę z Kasty Wojowników, za co została skazana na karę śmierci. Jej występ na arenie zrobił jednak wrażenie na Duncanie, komendancie Szarych Strażników, który zdołał zwerbować ją, nim została stracona.
Bohaterka Fereldenu należała niegdyś do klanu Dalijczyków. Natknęła się na zaklęte lustro i została skażona mroczną magią, którą byli w stanie wyleczyć tylko Szarzy Strażnicy. Aby uratować życie Bohaterki, jej klan oddał ją Duncanowi, komendantowi Strażników.
Bohaterka Fereldenu dorastała w ubóstwie w denerimskim obcowisku. W trakcie jej wesela doszło do zażartej potyczki z miejscowym szlachcicem, w wyniku czego groził jej areszt. Duncan, komendant Szarych Strażników, zwerbował ją do swego zakonu, ratując przed niechybnym wyrokiem śmierci.
Bohaterka Fereldenu należała do fereldeńskiego Kręgu Maginów i spędziła większość swego życia w wieży na jeziorze Calenhad. Pierwszy Zaklinacz Irving polecił Bohaterkę uwadze Duncana, komendanta Szarych Strażników, który zwerbował ją do swego zakonu wkrótce po jej Katordze.
Bohaterka Fereldenu była młodszą córką Bryce'a Couslanda, teyrna Wysokoża. Kiedy oddziały arla Rendona Howe'a zaatakowały zamek Couslandów i wymordowały większość jej krewnych, Bohaterka zmuszona była uciekać razem z Duncanem, komendantem Szarych Strażników. Wkrótce potem zwerbował on ją do swego zakonu.
Bohater Fereldenu należał do szacownego orzammarskiego rodu Aeducanów i był drugim synem króla Endrina. Z powodu oskarżenia o bratobójstwo został wygnany na Głębokie Ścieżki. Tam spotkał Duncana, komendanta Szarych Strażników, który zwerbował go do zakonu.
Bohater Fereldenu urodził się wśród bezkastowców w dzielnicy biedoty Orzammaru. Podczas uroczystych Prób podszył się pod członka Kasty Wojowników, za co został skazany na karę śmierci. Jego występ na arenie zrobił jednak wrażenie na Duncanie, komendancie Szarych Strażników, który zdołał zwerbować go, zanim wykonano karę.
Bohater Fereldenu należał niegdyś do klanu Dalijczyków. Natknął się na zaklęte lustro i został skażony mroczną magią, którą byli w stanie wyleczyć tylko Szarzy Strażnicy. Aby uratować życie Bohatera, jego klan oddał go Duncanowi, komendantowi Strażników.
Bohater Fereldenu dorastał w ubóstwie w denerimskim obcowisku. W trakcie jego wesela doszło do zażartej potyczki z miejscowym szlachcicem, w wyniku czego groziło mu aresztowanie. Duncan, komendant Szarych Strażników, zwerbował go do swego zakonu, ratując go przed niechybnym wyrokiem śmierci.
Bohater Fereldenu należała do fereldeńskiego Kręgu Maginów i spędził większość swego życia w wieży na jeziorze Calenhad. Pierwszy Zaklinacz Irving polecił Bohatera uwadze Duncana, komendanta Szarych Strażników, który zwerbował go do swego zakonu wkrótce po jego Katordze.
Bohater Fereldenu był młodszym synem Bryce'a Couslanda, teyrna Wysokoża. Kiedy oddziały arla Rendona Howe'a zaatakowały zamek Couslandów i wymordowały większość jego krewnych, bohater zmuszony był uciekać razem z Duncanem, komendantem Szarych Strażników. Wkrótce potem zwerbował on go do swego zakonu.
Boska Justynia V
Boska Justynia V -niegdyś Wielebna Matka Dorotea z Orlais -otrzymała swą pozycję po śmierci Boskiej Beatrycze III w roku 9:34 ery Smoczej. Szczegóły życia Dorotei sprzed jej wstąpienia do Zakonu są bardzo słabo znane. Jej rywale w Wielkiej Katedrze sugerują, że ukrywa jakieś mroczne sekrety, ale wierni zazwyczaj widzą w niej jedynie łagodną matkę o wielkiej sile ducha.
Kiedy Beatrycze III doznała straszliwego zawału serca, zdążyła przed śmiercią wyznaczyć Doroteę jako kandydatkę na swoją następczynię. Wielkie Kapłanki z całego Thedas zjechały się do Orlais na Wielki Konsensus -tajne spotkanie, podczas którego wybierana jest następna Boska.
Choć zgodnie z rytuałem wybór musi być jednogłośny, wśród służących w Katedrze krążyły plotki o gorącej dyskusji nad kandydaturą Dorotei. Zarzucano jej, że jej "świeckie" pochodzenie i nadmierna pobłażliwość wobec grzeszników zupełnie ją dyskwalifikują. W końcu jednak wola Beatrycze III wzięła górę i Dorotea wstąpiła na tron, przyjmując imię imię Justynii V.
Flemeth
"Nie musisz robić nic, nawet wierzyć moim słowom."
Legenda głosi, że przed wiekami bann Konobar pojął za żonę piękną kobietę obdarzoną magicznym talentem: Flemeth z Wysokoża. Przez jakiś czas żyli szczęśliwie, aż do przyjazdu młodego poety, Osena, który swymi wierszami podbił serce pani na zamku.
Razem poszukali pomocy u plemion Chasyndów i ukryli się w Głuszy przed gniewem Konobara, dopóki nie doszły ich słuchy, że leży on na łożu śmierci, a jego ostatnim życzeniem jest jeszcze raz ujrzeć oblicze Flemeth.
Kochankowie powrócili, lecz była to pułapka. Konobar zabił Osena i uwięził Flemeth w najwyższej wieży zamku. Targana żalem i wściekłością Flemeth przyzwała do tego świata ducha, by dokonać zemsty na mężu. I dokonała jej, choć nie tak, jak zamierzała. Ów duch opętał Flemeth, zmieniając ją w plugawca. Jako spaczona, oszalała istota zabiła Konobara i zbiegła do Głuszy.
Przez sto lat Flemeth snuła swe plany, porywając mężczyzn Chasyndów, by począć z nimi potworne córki, bestie, które samym strachem zabijały rosłych mężów. Wiedźmy z Korcari wyszły z Głuszy z armią Chasyndów, by uderzyć na plemiona Alamarri. Pokonał je bohater Cormac i wieść głosi, że one same zostały spalone, lecz po dziś dzień mieszkańcy Głuszy szepczą o tym, że Flemeth nadal żyje na mokradłach, pospołu z jej córkami porywając nieostrożnych śmiałków.
Matka Morrigan ocaliła życie ostatnich Szarych Strażników na szczycie Wieży Ishal, lecz to, kim lub czym jest Flemeth, pozostaje tajemnicą.
Leliana
O Lelianie krąży wiele opowieści. Niektórzy mówią, że walczyła u boku Bohatera Fereldenu podczas Plagi, nim została prawą ręką Boskiej. Nie wiadomo o niej nic pewnego, poza tym, że często widuje się ją w Val Royeaux razem Justynią V. W wewnętrznych kręgach Zakonu wieści te wzbudziły poważne zaniepokojenie: czyżby Boska miała jakieś własne plany? Jaka jest w tym rola Leliany? Czas pokaże, jak jest naprawdę.
Komtur Meredith
"Współczuję magom. Ciąży na nich straszliwa klątwa, ale wraz z tą klątwą spada na nich odpowiedzialność, której nie wolno im się wyrzec."
Komtur Meredith Stannard pochodzi z Kirkwall. W młodym wieku została osierocona i wstąpiła do Templariuszy, gdzie samą determinacją wypracowywała sobie awans za awansem. Przypisuje się jej usunięcie z tronu poprzedniego wicehrabiego, Perrina Threnholda, który usiłował wygnać templariuszy z miasta w 9:21 Smoka. Ówczesny komtur został aresztowany i stracony, a Meredith stanęła na czele oddziału templariuszy, który wdarł się do Twierdzy, by pojmać wicehrabiego. Trzy dni później Wielka Kapłanka Elthina skazała go na uwięzienie w lochu, gdzie zmarł dwa lata później wskutek otrucia. Po tych wydarzeniach Meredith otrzymała swoją obecną rangę.
Wielu uważa, że templariuszy nie obchodziła tyrania Threnholda i bronili jedynie swoich znacznych wpływów w Kirkwall. Inni sądzą, że Meredith jest osobą o nieskazitelnym charakterze, chociaż nie zawsze pochwalają jej metody. Póki co cieszy się ona pełną aprobatą Wielkiej Kapłanki i ma wolną rękę w dowodzeniu najsilniejszym oddziałem zbrojnym w całym Kirkwall.
Pierwszy Zaklinacz Orsiono
"Odmawiacie nam wolności, żeby móc spokojnie spać. To spokój, na który nie zasługujecie."
Pierwszy Zaklinacz Orsino jest elfem z Ansburga, miasta w Wolnych Marchiach. W bardzo młodym wieku został zabrany do Katowni. Niektórzy twierdzą, że został najmłodszym Pierwszym Zaklinaczem w historii Kirkwall nie z powodu swoich zasług, ale wyłącznie dlatego, że nikt inny nie chciał przyjąć tej pozycji. Orsino nazwałby to cynizmem -w końcu musi być ktoś, kto będzie bronić praw magów; jego praca jest niewdzięczna, ale nie mogą liczyć na nikogo innego. Przez ostatnie pięć lat Orsino nieustannie wdawał się w spory z komtur Meredith, często w miejscach publicznych. Większość obywateli Kirkwall uważa go za podżegacza... być może groźnego.
Hawke
Garret, syn Malcolma Hawke i Leandry Amell, mieszkał już w wielu miejscach w całym Fereldenie. Jego ojciec i młodsza siostra, Bethany, byli apostatami, a zatem cała rodzina nieustannie musiała ukrywać się przed templariuszami. Dziesięć lat temu udało im się wreszcie osiedlić na stałe w wiosce Lothering i zacząć budować spokojne życie. Leandra nieustannie martwiła się, że templariusze w końcu ich wytropią, ale Malcolm z powodzeniem zachowywał swoje zdolności w tajemnicy i nauczył Bethany robić to samo.
Trzy lata temu Malcolm zmarł i Garret stał się odpowiedzialny za matkę i młodsze rodzeństwo. Kiedy rozpoczęła się Plaga, Garret i Carver prędko zaciągnęli się do regimentu króla Cailana. Horda pomiotów, która wylała się z Głuszy Korcari, bezpośrednio zagroziła ich domowi. Decydująca bitwa pod Ostagarem skończyła się jednak zdradą teyrna Loghaina i śmiercią Cailana. Garret i Carver ledwo uszli z życiem. Zdążyli wrócić do Lothering, by uratować swoją matkę i Bethany, dosłownie w ostatniej chwili...
Garret syn Malcolma Hawke'a i Leandry Amell, mieszkał już w wielu miejscach w całym Fereldenie. Jego ojciec był magiem i zarówno ,Garret jak i jego młodsza siostra Bethany, odziedziczyli ten dar. Malcolm wymknął się władzy, którą Zakon sprawuje nad magami. Zachowywał swoje zdolności w tajemnicy i nauczył dzieci robić to samo. Cała rodzina musiała więc nieustannie ukrywać się przed templariuszami. Dziesięć lat temu udało im się wreszcie osiedlić na stałe w wiosce Lothering i zacząć budować spokojne życie. Leandra nieustannie martwiła się, że templariusze w końcu ich wytropią, ale Malcolmowi udało się dochować rodzinnego sekretu.
Trzy lata temu Malcolm zmarł i Garret stał się odpowiedzialny za matkę i młodsze rodzeństwo. Kiedy rozpoczęła się Plaga, Carver zaciągnął się do regimentu króla Cailana. Horda pomiotów, która wylała się z Głuszy Korcari, bezpośrednio zagrażała ich domowi. Garret pozostał w Lothering, by bronić rodziny. Niemal miesiąc później Carver pojawił się z powrotem
Marrian, córka Malcolma Hawke i Leandry Amell, mieszkała już w wielu miejscach w całym Fereldenie. Jej ojciec i młodsza siostra, Bethany, byli apostatami, a zatem cała rodzina nieustannie musiała ukrywać się przed templariuszami. Dziesięć lat temu udało im się wreszcie osiedlić na stałe w wiosce Lothering i zacząć budować spokojne życie. Leandra nieustannie martwiła się, że templariusze w końcu ich wytropią, ale Malcolm z powodzeniem zachowywał swoje zdolności w tajemnicy i nauczył Bethany robić to samo.
Trzy lata temu Malcolm zmarł i Marrian stała się odpowiedzialna za matkę i młodsze rodzeństwo. Kiedy rozpoczęła się Plaga, Marrian i Carver prędko zaciągnęli się do regimentu króla Cailana. Horda pomiotów, która wylała się z Głuszy Korcari, bezpośrednio zagroziła ich domowi. Decydująca bitwa pod Ostagarem skończyła się jednak zdradą teyrna Loghaina i śmiercią Cailana. Marrian i Carver ledwo uszli z życiem. Zdążyli wrócić do Lothering, by uratować swoją matkę i Bethany, dosłownie w ostatniej chwili...
Marrian, córka Malcolma Hawke i Leandry Amell, mieszkała już w wielu miejscach w całym Fereldenie. Jej ojciec był magiem i zarówno Marrian, jak i jej młodsza siostra Bethany, odziedziczyły ten dar. Malcolm wymknął się władzy, którą Zakon sprawuje nad magami. Zachowywał swoje zdolności w tajemnicy i nauczył swoje dzieci robić to samo. Cała rodzina musiała więc nieustannie ukrywać się przed templariuszami. Dziesięć lat temu udało im się wreszcie osiedlić na stałe w wiosce Lothering i zacząć budować spokojne życie. Leandra nieustannie martwiła się, że templariusze w końcu ich wytropią, ale Malcolmowi udało się dochować rodzinnego sekretu.
Trzy lata temu Malcolm zmarł i Marrian stała się odpowiedzialna za matkę i młodsze rodzeństwo. Kiedy rozpoczęła się Plaga, Carver zaciągnął się do regimentu króla Cailana. Horda pomiotów, która wylała się z Głuszy Korcari, bezpośrednio zagrażała ich domowi. Marrian pozostała w Lothering, by bronić rodziny. Niemal miesiąc później Carver pojawił się z powrotem w domu, ranny i wyczerpany. Król Cailan został zdradzony i zginął pod Ostagarem, a mroczne pomioty zbliżały się do Lothering. Choć Marrian, Leandra i Bethany liczyły się z możliwością ucieczki, i tak musiały opuścić dom, zanim były w pełni gotowe... i wcale nie jest jeszcze pewne, że udało im się umknąć.
Wicehrabia Marlowe Dumar
To, co stało się z wicehrabią Perrinem Threnholdem, było parodią sprawiedliwości. Służyłem wówczas w Twierdzy i aż krew we mnie wrze, kiedy słyszę, gdy mówi się o nim jak o tyranie. Był dobrym człowiekiem i starał się wyzwolić Kirkwall spod kontroli tych, którzy używają władzy do własnych celów. Zawsze tak było, prawda? Dawno temu mieliśmy Imperium. Potem przybyli qunari, potem Orlezjanie, a teraz templariusze... Czy kiedykolwiek mogliśmy sami decydować o własnym losie? Threnhold próbował wyrzucić stąd tych przeklętych templariuszy i dać nam prawdziwą wolność, i co go za to spotkało?
Teraz Zakon wybrał lorda Marlowe'a Dumara na jego następcę. Po długich tygodniach kłótni, po całym tym wmawianiu szlachcie, że będzie mogła sama wybrać wicehrabiego, po wzmiankach, że czas już na nowy tytuł - "a choćby i król, czemu nie?", "Czemu mamy wciąż używać nazwy, którą narzucili nam Orlezjanie?". I po tym wszystkim Zakon wybrał właśnie jego. W zasadzie to zrozumiałe - wszyscy mówią, że Dumar ma kręgosłup równie mocny,
Zevran Aranai
Jesteśmy w niebezpieczeństwie, druhu. Dwaj z siedmiu mistrzów gildii są już w kieszeni Zevrana Arainai, a mistrz filii w Rialto nie żyje. Nie mamy dowodów, ale to przecież jasne, że on jest w to zamieszany, niezależnie od tego, czy jest gotów się przyznać. Powinni byli go wypuścić, kiedy dowiedzieli się, że przeżył, i do czarta z "honorem Antivańskich Kruków". Jakie teraz mamy wyjście? Po wiekach jedności, która pozwoliła nam z cienia władać całym krajem i sprawiła, że wysługiwali się nam królowie i królowe, jeden elf zagraża naszemu istnieniu. Jeden elf, któremu nawet nie udało się zabić tak zwanego bohatera Fereldenu.
Mistrzowie gildii zignorowali Zevrana. Nie pomyśleli nawet, jak wielu innych skrytobójców jest równie niezadowolonych ze swej pozycji w gildii. Zbyt wielu z nas zostało okradzionych z należnych im honorariów, zmuszonych do milczenia lub ukrywania się... a Zevran jakimś cudem jest w stanie odnaleźć ich wszystkich. Donosisz, że nie ma go w Antivie, ale to nie zawsze jest prawdą. Pojawia się w jakimś mieście, nasi agenci odnajdują go i ruszają za nim w pogoń do Rivanu lub Wolnych Marchii - i ginie po nich wszelki ślad. Rozmawialiśmy już z pozostałymi mistrzami gildii, a oni odrzucili nasze prośby. Są ślepi. Zaczynam myśleć, że może Zevran ma rację. Być może czas już na zmianę.
- Fragment nadpalonego listu znalezionego w magazynie w Treviso, 9:35 Smoka.
Cassandra Pentaghast jest Poszukiwaczką Nevarrańskiego Zakonu, która interesuje się Hawke'iem. Wierzy, że zrozumienie poczynań Hawke'a może być kluczem do zapobieżenia wojnie która może ogarnąć Thedas.
Cassandra podchodzi do Varrica po tym jak Hawke zostaje Czempionem i przesłuchuje go w imieniu Zakonu.
Leandra Hawke (z domu Amell) jest matką Hawke'a, Bethany i Carvera. Jej rodzina Amellowie należą do szlachty Kirkwall.
Jest matką Hawke'a bohatera Dragon Age II, Carvera i Bethany za sprawą maga apostaty którego śmierć poprzedzała początek gry. Leandra ma mało znaczący udział w Początku Strażnika Ludzkiego Maga. Ma żyjących krewnych w Kirkwall.
Leandra uciekła w raz z rodziną z Lothering, gdzie żyli od kilku lat. Uciekli do Kirkwall aby objąć starą posiadłość jej rodziny.
W posiadłości Hawke'a będzie dawała Hawke'owi listy i korespondencję od innych postaci, a także informowała jego/ją o zdarzeniach o których on/ona powinien wiedzieć.
Wesley jest templariuszem, którego spotykamy w Dragon Age II. Jest sąsiadem Hawke'a w Lothering i jest poślubiony z Aveline.
Marethari- Opiekunka Dalijskich elfów występująca w początku dalijskiego elfa.
Elthina jest Wielką Kapłanką z Zakonu w Kirkwall. Nie pozwala powiesić listu gończego za mordercami rodziny Sebastiana.
Nathaniel Howe
Nazwisko Howe było kiedyś potężne, znane w całym Fereldenie jako honorowi zarządcy tych ziem i obrońcy wolności swojego ludu. Jednak potem Arl Rendon Howe zdradził Teyrna Wysokoża, przejął tytuł, który do niego nie należał, wziął udział w królobójstwie i został zabity za swe czyny. A jednak był szczęśliwcem. Nie dożył, aby zobaczyć jak jego nazwisko mieszane jest z błotem, a jego rodzinie zabierane zostają wszelkie tytuły i ziemie. To jest Nathaniel syn Rendona, który ma cierpieć za grzechy ojca. Został pozostawiony z niczym, parias skazany jedynie na swój rozum. Jedyne co wie to to, że ojciec, którego kochał, zginął z rąk Szarych Strażników, którzy na domiar tego zagarnęli sobie jego dom z dzieciństwa.
Antykwariusz Xenon
Historia głosi, że Xenon był szlachcicem z Kirkwall podczas Stalowej Ery, niemal trzysta lat temu. Jego obsesją była pogoń za wiecznym życiem. Dobił targu z potężną czarownicą (niektórzy twierdzą, że była to legendarna antivańska "Wiedźma z Puszczy"), która spełniła jego życzenie. Zostało mu dane wieczne życie - lecz nie wieczna młodość. Jego ciało poczęło się starzeć; Xenon wykorzystał swe ogromne bogactwo na znalezienie sposobu na zachowanie go w pierwotnym stanie. Niektóre metody były magiczne, większość była niebezpieczna i prawie wszystkie okazały się bezużyteczne.
Z Xenona została jedynie masa nieruchomego, powykręcanego ciała - i zdaje się, że jego umysł również nie oparł się rozpadowi. Ukrył się w Podmieście i zgromadził ogromną kolekcję zdumiewających przedmiotów. Jeśli cię zaprosił, oznacza to, że masz pieniądze, których potrzebuje, by dalej szukać jakiegoś lekarstwa
Książę Prosper
Książę Prosper jest głową potężnej dynastii Montfortów, potomków sir Gastona Montforta, orlezjańskiego rycerza, który wsławił się męstwem podczas czwartej Plagi.
Prosper de Montfort jest bliskim przyjacielem cesarzowej Celeny i nie przegapił jeszcze ani jednej z jej dorocznych Uczt Wiosennych. Większość czasu spędza poza Orlais, wypełniając rozmaite zlecenia cesarzowej lub oddając się rozrywce w swych posiadłościach w Nevarrze i Wolnych Marchiach.
(Uwaga: Tytuły inne niż "lord/lady" i "cesarz/cesarzowa" zostały zniesione za czasów cesarza Kordiliusa Drakona. Książę Prosper używa swego tytułu tylko prywatnie lub poza granicami Orlais. Na dworze jego oficjalny tytuł to lord Prosper de Montfort.)
- fragment księgi Życie Osób Zamożnych i Wpływowych autorstwa lady Żonkil Severin
Cesarzowa Celena I z Orlais
Cesarzowa Celena I to prawdopodobnie najpotężniejsza kobieta na Thedas. Żadne państwo nie dorównuje Orlais bogactwem ani siłą zbrojną, a Celena to uosobienie Orlais.
Trudno jest dziś ustalić, w jaki sposób Celena zdobyła tron po śmierci cesarza Floriana - krążą na ten temat najróżniejsze plotki. Celena jest córką najmłodszej siostry Floriana i w chwili jego śmierci inni członkowie jej rodu mieli mocniejsze prawa do korony. Na dworze szeptało się wówczas, że Celena kazała zamordować swojego wuja, a następnie uknuła sieć intryg przeciwko swoim kuzynom.
Jednak nawet jeśli Celena zasiadła na tronie w atmosferze skandalu, dowiodła szybko, że tam właśnie jest jej miejsce. Rządy szalonego Floriana doprowadziły cesarstwo na skraj katastrofy, a Celena zdołała je ocalić. W kraju zapanował pokój i dobrobyt, być może największy w jego historii. Cesarzowa jest zapaloną mecenaską sztuki, ceni sobie też wykształcenie i naukę. Cała arystokracja -by zrobić na niej dobre wrażenie -poszła w jej ślady, co sprawiło, że kultura Orlais przeżywa prawdziwy renesans.
- fragment księgi Orlais. Historia współczesna autorstwa Wielebnej Matki Letycji